نقد فمینیستی داستان های بیژن نجدی

نقد فمینیستی یا زن مدارانه با بیشینه ای سی و پنج ساله، یکی از روش های معتبر نقد ادبی معاصر است که هدف آن اعتراض به نحوه ارائه شخصیت های زن در ادبیات، به ویژه ادبیات داستانی است.شخصیت زن در آثار نویسندگان مرد معمولا متناسب با فرهنگ مرد سالارانه از الگوهای کلیشه ای پیروی می کند که نمایش دهنده برداشت ها و انتظارات نویسنده از جنس زن است و او را به صورت موجودی تابع و در حاشیه نشان می دهد. شخصیت های زن در داستان های بیژن نجدی در چند محور قابل بررسی است: 1- اصلی یا فرعی بودن آنها در داستان. 2- جامع یا ساده و ایستا یا پویا بودن. 3- نقشی که این اشخاص در داستان و روند شکل گیری حوادث دارند و تاثیر مثبت یا منفی که بر رویدادها، اشخاص و نتیجه داستان می گذارند. علی رغم برجستگی های داستان نجدی به لحاظ ساختار و زبان، در این گفتار از بررسی ساختار، سبک، مضمون و سایر عناصر داستان پرهیز شده و اشاره ای مختصر به موضوع و مضمونن در حد ضرورت و در راستای هدف نقد است. 10 داستان از مجموع 30 داستان کوتاه و کامل به جا مانده از نجدی بررسی شده است.